Het is een weggetje van een paar km lang. Halverwege kruist dit weggetje de drukke Breeweg. De Breeweg was vroeger de sluiproute van Vlaardingen naar Schipluiden en vice versa.
De Vroonweerseweg is een kronkelend asfaltweggetje dwars door het mooie recreatiegebied van Midden-Delfland. Ik loop er heel vaak met de kudde overheen, als ik de opdracht krijg om het gebied van Holy te gaan begrazen.
Het is eigenlijk de enige toegangsweg voor de kudde. Ja, natuurlijk, ik kan ook over de Woudweg naar Holly toe, maar dat is een weg waar regelmatig auto’s, vrachtwagens en tractoren overheen rijden. En tja… zo’n kudde, met al die grazende dieren, die regelmatig wat gras uit de berm wil eten, dat houdt wel op.
Soms vind ik dat wel eens leuk, zeker als de kudde groot is: 400 dieren achter elkaar over de Woudweg. Maar voordat de automobilisten met korte lontjes beginnen te stuiteren, te toeteren of uit hun oren beginnen te roken, steek ik met een brede glimlach mijn duim in de hoogte en maak ik met lichaamstaal duidelijk dat het maar “eventjes” duurt. De adrenalinewaarde van de bestuurder zakt dan meestal wel en gelaten blijft men in een sukkeldrafje achter de kudde aan rijden. Regelmatig zie ik dan daarna dat de automobilist dan maar zijn telefoon pakt en een filmpje of foto maakt van de voortschrijdende kudde. Leuk! Zorg ik er toch maar voor dat ze nog een mooie dag hebben.
Maar, ik moet het niet te gek maken, ik neem dus praktisch altijd de Vroonweerseweg, want dat is namelijk een wandel-/fietspad.
Rood-witte paal
Zo’n asfalt wandel-/fietspad is vaak goed herkenbaar want aan het begin en aan het einde van zo’n pad staat dan een rood/wit paaltje in het wegdek. Deze paaltjes voorkomen dus dat deze paden bereden worden door auto’s.
De wandelaars en fietsers herkennen deze paaltjes direct en weten dat ze op deze paden veilig zijn voor het snelle verkeer, wat hier niet kan en mag komen.
Tot zover niets aan de hand, maar… wat is nu aan de hand? Ergens op een gemeentehuis, of een provinciehuis zit ergens op de 4de verdieping een werkgroep, bestaande uit 4 tot 6 ambtenaren. De werkgroep bepaalt de verkeersveiligheid in het recreatiegebied van Midden-Delfland. De heer Bakema en de heer Veenstra hebben de verantwoording voor de rood/witte paaltjes in dit gebied. Een belangrijke taak, want de veiligheid staat voorop!
Maar nu heeft deze afdeling, zoals zo vele afdelingen, de opdracht gekregen om te bezuinigingen. Zo ook deze twee collega’s. De kosten voor het plaatsen en onderhouden van deze paaltjes lopen in de duizenden euro’s. Bakema en Veenstra hebben het geweldige idee gekregen om 50 % te gaan bezuinigen op de paaltjes. Wat is het plan? De paaltjes die aan het begin én aan het einde van de weg staan, worden weggehaald en slecht één paal wordt geplaatst precies in het midden van de lange weg. Dit is dus inderdaad een bezuiniging van 50 %. Tot zover alleen maar hulde voor dit initiatief.
Praktijk
Elke automobilist die aan het begin van een weg een rood-witte paal ziet staan denkt: “Hé, een rood-witte paal: hier kan/mag ik niet in. Laat ik maar door rijden.”
Maar nu is bij het begin van de weg de rood-witte paal weggehaald. De automobilist ziet geen paal, ziet wel een asfaltweggetje en denkt: “Leuk, een weggetje door de polder. Laat ik die eens nemen.”
Na verloop van tijd, komt de automobilist op dat weggetje een rood-witte paal tegen en denkt: “Holy schapenkeutels, dat is ook levensgevaarlijk. Wie zet hier nu midden op een weg een rood-witte paal neer?” Hij remt gelukkig net op tijd. Staat stil en overziet de situatie.
Hij denkt: “Achteruit de hele weg terugrijden is te link, de polderweg is te smal. Omdraaien en door het weiland? Is te link. Het gras is vaak drassig, kans op een vastloper!”
Er is maar één oplossing… De automobilist schat de situatie nog eens in. Zet de versnelling in zijn één en geeft gas, rakelings langs het paaltje, twee wielen een beetje over de grasrand en... vervolgt zijn weg. Nu maar hopen dat er aan het einde van de polderweg niet nog eens een rood/wit paaltje staat. Met samengeknepen billen rijdt hij de Vroonweerseweg verder af en komt uit bij de Woudweg.
Gelukkig! Geen paaltje en hij denkt: “Ze zijn zeker aan het bezuinigen?”
Bewijs
Nu denkt u misschien dat dit weer een verhaaltje is?
Nee, het is echt waar. Ik loop er nu meer dan 2 maanden regelmatig langs. Ik snap het niet. De hond snapt het niet en de schapen snappen het ook niet. Ik heb wat belletjes gepleegd en uiteindelijk krijg ik een woordvoerster van de heer Bakema en Veenstra te spreken. Het heeft inderdaad waarschijnlijk met bezuinigingen te maken. Ik heb nog enkele kritische vragen gesteld maar mevrouw lachte (schaapachtig) en gaf aan dat dit voor een eenvoudige herder een moeilijke materie is en dat er echt goed is over nagedacht.
Ik loop maar weer verder met mijn kudde, langs het bewuste paaltje. Ach… de schapen vinden het nu wel prima zo, nu kunnen af en toe hun rug schuren aan dat paaltje. Maar mijn hond heeft er niets aan, want het is een teefje, dus ze plast er niet tegen. En ik… Ik denk er het mijne van: “Bezuinigingen?......misschien, of zou het toch met die paarse krokodil te maken hebben?”
