Het is zover...!

Je wordt wakker en je kijkt eens om je heen. Je kent de plek waar je bent, want je bent hier eerder geweest. Het is een herrie om je heen maar het voelt veilig en vertrouwd. En ook al mis je de buitenlucht en de vrijheid, hier op de boerderij is het droog en behaaglijk. Dat moet ook, want binnenkort ga je hier bevallen. Misschien wel van je eerste kroost.

Binnenkort ben je moeder en dat is een pittige taak. De meeste gezichten ken je. Het is het team van Vockestaert. Je ziet ze met plezier hun werk doen. Ze zijn enthousiast en maken jullie geboorteplekken zo comfortabel mogelijk en zorgen dat alles goed op orde is. Je kunt op ze bouwen. Je loopt nog wat rond en je maakt je klaar om geschoren te worden. Niet iets waar je naar uitkijkt, want je moet dan even stilzitten en dat ligt niet in je aard.
Rondwandelen in de polder dat ligt je beter. Maar ja, dat scheren doen ze niet voor de lol. Het verlost je van je ouwe vacht en tijdens je bevalling heb je er geen last van. Je wordt wat onrustig en je voelt dat het niet lang meer gaat duren. Jouw kroost is klaar om geboren te worden en jij bent klaar om dadelijk samen in de wei te lopen.

Het is zover. Je hebt al veel lammetjes om je heen geboren zien worden. Je zondert je iets af en je wilt wat meer ruimte. Even een moment voor jezelf zonder geduw van anderen. Je ziet dat de vrijwilligers van Vockestaert in de buurt zijn en je geeft je over aan de bevalling. Plots is je kind daar. Ze ligt in het hooi en als je je omdraait ben je de trotse moeder van een gezond lammetje. Je likt haar schoon en geeft ze wat duwtjes is de goeie richting. Opstaan, hop, hop. Met trots zie je dat ze gaat staan en samen sta je zo hard mogelijk te blaten. Even de juiste toon en klank afspreken zodat je elkaar later in de kudde kunt vinden. Je bent onder de indruk dat je zo'n unieke band hebt samen.

Saampjes naar een plekje voor jullie samen. Even goed wennen aan elkaar. Een plekje waar je even samen kunt bijkomen en elkaar goed kunt leren kennen voor je de kudde in mag. Na een paar daagjes neem je je kroost mee naar een grotere groep en is het een krioel van jewelste, overal lammetjes. Gelukkig weet je dat je tegen die tijd weer samen lekker in de groene wei graast, want uiteindelijk ben je een hele trotse moeder en dat mag iedereen weten!

Je hoopt dan ook dat iedereen op Tweede Paasdag naar je dartelende kroost komt kijken, want dan is het weer lammetjesdag bij Vockestaert!

Ben Determann

Februari 2018

Johan het eigenwijze paplam

Nationale voorleesdagen St.Jozefschool Schiedam - 24 januari 2018

Johan is geboren op zaterdag 11 maart 2017. Vlak na zijn geboorte werd zijn moeder erg ziek en had ze geen melk meer voor hem en moest hij worden gevoerd met de fles. Zo’n lammetje noemen we dan een paplam.

Omdat we toen wel 8 paplammetjes tegelijk hadden zijn een paar mensen gevraagd om een of twee lammetjes mee naar huis te nemen en daar te verzorgen, dan moet je ze vooral in het begin wel 6 keer per dag de fles geven.

En zo kwam Johan bij Babet te wonen samen met nog 3 andere paplammetjes, heel gezellig, samen met haar moeder heeft Babet toen een paar weken voor hem gezorgd en zijn ze hele dikke vrienden geworden, best friends kun je wel zeggen.

Intussen was de moeder van Johan heel verdrietig want zij miste hem heel erg.

Na een paar weekjes was Johan genoeg gegroeid en mocht hij terug naar de boerderij zijn moeder en alle andere schaapjes.

Hij kreeg nog wel steeds de fles van de schapenboer en de herders en daar waren de andere lammetjes een beetjes jaloers op. Zij begonnen hem een beetje te plagen en riepen hem steeds: "Hé paplam is het al tijd voor je flesje?"

De moeder van Johan werd daar heel verdrietig van, maar ze dacht "Ik zeg niks anders gaan ze helemaal pesten en dat wil ik niet hoor."

Johan vond het ook niet zo leuk en dacht vaak terug aan de tijd bij Babet in de tuin, daar was het veel leuker.

Zijn moeder zag zijn verdrietige koppie en zei "Wees nou maar flink en doe goed je best dan word je straks misschien wel een heel slim schaap."

En dat deed Johan dus maar, hij lette goed op de herder en zijn hond. Steeds wanneer de herder op zijn fluitje blies kwam Johan als eerste aanlopen.

Op een dag werd hij geroepen door de leider van de kudde, het grote zwarte schaap met een bel om zijn nek, die zei tegen hem vandaag maar naast hem te komen lopen voorop bij de kudde en hij zei: "Ik ga vandaag eens kijken of we van jou ook een kuddeleider kunnen maken. Zou je dat willen?”

Nou dat wilde hij wel en vertelde het meteen aan zijn moeder.

De herder kwam en opende het hek van de wei, blies op zijn fluit en de hond rende supersnel om de kudde heen en alle schapen groot en klein liepen zo snel ze konden naar het hek en daar gingen ze de polder in.

De leider samen met Johan voorop. Wanneer de leider wilde dat de kudde goed moest opletten schudde hij met zijn kop en dan hoorde je de bel rinkelen en keken alle schapen in de kudde waarheen hij ging.

Het was een spannende dag. Toen ze weer terug kwamen bij de wei, was het bijna avond. Johan was wel een beetje moe van al het opletten. Hij had honger, want hij was helemaal vergeten om te eten, omdat hij de leider steeds had geholpen had. Hij zocht snel een stukje lekker gras langs de sloot en begon te eten.

Daarna ging hij lekker liggen bij zijn moeder en was al bijna in slaap toen de leider aan kwam lopen. Hij keek Johan aan zei "Dat heb je goed gedaan vandaag, vriend! Ik zou graag willen dat je mij voortaan blijft helpen. Ik zal jou alles leren om een goede leider van de kudde te worden. Wil je dat?"

"Ja, nou en of," zei Johan, "Mag ik dan wel een beetje grazen tijdens het leiden? Dat ben ik vandaag vergeten. Stom hè?"

De leider moest lachen en zei “Ik heb nog een goeie tip voor je. Ik hoorde van de herder dat hij ook een hulpje krijgt. Het is een meisje dat ook herder wil worden. Ze heet Babet. Ik zou proberen goeie vrienden met haar te worden. Jullie kunnen dan samen het vak leren, snap je?”

    

Het hartje van Johan maakt een sprongetje van blijdschap! Babet zijn best friend zou de nieuwe herderin worden en hij ging haar helpen!

De moeder van Johan heeft het grote zwarte schaap heel erg bedankt en zei dat ze erg trots op Johan was. Toen Babet en Johan dat hoorden moesten ze glimlachen en ze gaven elkaar een knipoog.

En zo is de vriendschap tussen Johan en Babet begonnen. Johan heeft nu ook een bel en hij leidt samen met het grote zwarte schaap de kudde.

Jan Besteman