Johan is geboren op zaterdag 11 maart 2017. Vlak na zijn geboorte werd zijn moeder erg ziek en had ze geen melk meer voor hem en moest hij worden gevoerd met de fles. Zo’n lammetje noemen we dan een paplam.
Omdat we toen wel 8 paplammetjes tegelijk hadden zijn een paar mensen gevraagd om een of twee lammetjes mee naar huis te nemen en daar te verzorgen, dan moet je ze vooral in het begin wel 6 keer per dag de fles geven.
En zo kwam Johan bij Babet te wonen samen met nog 3 andere paplammetjes, heel gezellig, samen met haar moeder heeft Babet toen een paar weken voor hem gezorgd en zijn ze hele dikke vrienden geworden, best friends kun je wel zeggen.
Intussen was de moeder van Johan heel verdrietig want zij miste hem heel erg.
Na een paar weekjes was Johan genoeg gegroeid en mocht hij terug naar de boerderij zijn moeder en alle andere schaapjes.
Hij kreeg nog wel steeds de fles van de schapenboer en de herders en daar waren de andere lammetjes een beetjes jaloers op. Zij begonnen hem een beetje te plagen en riepen hem steeds: "Hé paplam is het al tijd voor je flesje?"
De moeder van Johan werd daar heel verdrietig van, maar ze dacht "Ik zeg niks anders gaan ze helemaal pesten en dat wil ik niet hoor."
Johan vond het ook niet zo leuk en dacht vaak terug aan de tijd bij Babet in de tuin, daar was het veel leuker.
Zijn moeder zag zijn verdrietige koppie en zei "Wees nou maar flink en doe goed je best dan word je straks misschien wel een heel slim schaap."
En dat deed Johan dus maar, hij lette goed op de herder en zijn hond. Steeds wanneer de herder op zijn fluitje blies kwam Johan als eerste aanlopen.
Op een dag werd hij geroepen door de leider van de kudde, het grote zwarte schaap met een bel om zijn nek, die zei tegen hem vandaag maar naast hem te komen lopen voorop bij de kudde en hij zei: "Ik ga vandaag eens kijken of we van jou ook een kuddeleider kunnen maken. Zou je dat willen?”
Nou dat wilde hij wel en vertelde het meteen aan zijn moeder.
De herder kwam en opende het hek van de wei, blies op zijn fluit en de hond rende supersnel om de kudde heen en alle schapen groot en klein liepen zo snel ze konden naar het hek en daar gingen ze de polder in.
De leider samen met Johan voorop. Wanneer de leider wilde dat de kudde goed moest opletten schudde hij met zijn kop en dan hoorde je de bel rinkelen en keken alle schapen in de kudde waarheen hij ging.
Het was een spannende dag. Toen ze weer terug kwamen bij de wei, was het bijna avond. Johan was wel een beetje moe van al het opletten. Hij had honger, want hij was helemaal vergeten om te eten, omdat hij de leider steeds had geholpen had. Hij zocht snel een stukje lekker gras langs de sloot en begon te eten.
Daarna ging hij lekker liggen bij zijn moeder en was al bijna in slaap toen de leider aan kwam lopen. Hij keek Johan aan zei "Dat heb je goed gedaan vandaag, vriend! Ik zou graag willen dat je mij voortaan blijft helpen. Ik zal jou alles leren om een goede leider van de kudde te worden. Wil je dat?"
"Ja, nou en of," zei Johan, "Mag ik dan wel een beetje grazen tijdens het leiden? Dat ben ik vandaag vergeten. Stom hè?"
De leider moest lachen en zei “Ik heb nog een goeie tip voor je. Ik hoorde van de herder dat hij ook een hulpje krijgt. Het is een meisje dat ook herder wil worden. Ze heet Babet. Ik zou proberen goeie vrienden met haar te worden. Jullie kunnen dan samen het vak leren, snap je?”
Het hartje van Johan maakt een sprongetje van blijdschap! Babet zijn best friend zou de nieuwe herderin worden en hij ging haar helpen!
De moeder van Johan heeft het grote zwarte schaap heel erg bedankt en zei dat ze erg trots op Johan was. Toen Babet en Johan dat hoorden moesten ze glimlachen en ze gaven elkaar een knipoog.
En zo is de vriendschap tussen Johan en Babet begonnen. Johan heeft nu ook een bel en hij leidt samen met het grote zwarte schaap de kudde.
Jan Besteman
Geen opmerkingen:
Een reactie posten