De M.E. in actie

Ik zou nu een verhaal schrijven over Billy Turf het nieuwe schaap bij de kudde, maar ik heb n.a.v. het laatste blogverhaal verschillende vragen hierover gekregen. Billy moet dus nog even wachten.
Hoe zit dat nu met die aanvallen op de hond? Schapen zijn toch kuddedieren? En reageren toch allemaal op dezelfde manier? En de honden? Die border collies werken toch allemaal op dezelfde manier?
En… Is het allemaal niet een beetje overdreven?

Nee!! Er is geen woord van gelogen. Pas als de bloglezers meelopen met de kudde (vorige week zondag nog een leuke groep bloglezers bij de kudde gehad) dan zien ze in echt hoe het er aan toe gaat. Soms leuk om te laten zien, maar soms is de dierenwereld ook keihard en is het soms (letterlijk) overleven. Ik zal proberen om het via een voorbeeld uit te leggen.

Vergelijk de schaapskudde eens met de grote mensenwereld, onze maatschappij. We hebben een leider die de grote lijnen uitzet. Mark Rutte, hij heeft de touwtjes in handen, behoudt het overzicht, praat veel, lacht veel en probeert alle partijen op één hand te krijgen. Maar delegeert veel opdrachten, zeker de lastige en moeilijke specifieke opdrachten.
Zo ook de herder, hij kijkt uit en waakt over de kudde, staat vaak op het fietspad, praat veel, lacht veel. Natuurlijk gebeurt er veel. Maar als het echt lastig wordt delegeert hij de moeilijke opdrachten, de honden zijn er blij mee!

Want:
schapen in opstand (het volk, de oppositie, demonstraties, de media)
schapen die in het water vallen (dropouts, kansarmen, ouderen)
schapen die vast komen te zitten (mensen met burn-out, psychiatrische patiënten)
nieuwe schapen van andere kuddes, die daar te weinig eten hadden of verstoten werden (vluchtelingen)

en tot slot een dwarsliggend schaap (knor het varken) dat de kolder in zijn kop heeft en alle schapennormen en waardes overboord dondert en zelf zijn eigen regels bepaalt (extremisten, hooligans, criminelen).

Maar de herder (Rutte) kan niet alles zelf oplossen. Zolang alle schapen "binnen de lijntjes kleuren" is alles nog onder controle, maar soms moet een schaap of meer schapen eventjes “gecorrigeerd” worden, daar heeft de herder de bordercollie voor.

Bij mij is dat hond Kita. Zonder veel stress probeert zij alles in goede banen te leiden en dat gaat meestal goed. Kita is een soort wijkagent. Rustig, altijd in gesprek blijven en proberen te bemiddelen zodat alles onder controle blijft. Maar kan Kita (de wijkagent) ook de zwaardere vergrijpen aan (criminelen, terroristen)?

Ik zou wel willen dat Kita dat zou kunnen doen en menig herder zal zeggen: dat hoort bij zijn taak, dat moet! Maar... Ik zie aan mijn hond Kita dat ze daar niet gelukkig van wordt, het is eigenlijk een te zware taak voor haar. Wat dan? Kita (de wijkagent) doet een stapje terug en nu wordt de jonge hond Spyk ingezet. Spyk is de M.E. (Militaire Eenheid, special force) onder de honden. Spyk wordt ingezet tegen de extremist, Knor het varken.

Niet iedereen zal het deze methode eens zijn (bijvoorbeeld de Partij van de Dieren), maar ik kan niet anders Knor het varken (de extremist) moet aangepakt worden, hij zal zich aan moeten passen aan alle schapennormen en waarden.

In alle stilte doet Spyk (de M.E.) zijn werk en roept Knor tot de orde!!! En het helpt, Knor is gelukkig bij te sturen, Knor loopt nu mee met de kudde, valt af en toe nog wel eens uit en moet dus nog wel in de gaten gehouden worden (reclassering). Maar er is nu gelukkig weinig of geen onrust in de kudde.

Ik zit nog wel met een klein probleempje... De M.E. doet na zijn werk een stap terug en laat het verder aan de wijkagent over. Maar Spyk, heeft het standpunt: “Eens een dief, altijd een dief".

Spyk, de jonge hond, blijft Knor maar opzoeken en snapt nog niet dat M.E. alleen in noodgevallen op moeten treden... Arme Knor.
Als herder is er altijd werk aan de winkel…!

Ben nu in gesprek met Knor… Het gaat zo in de trant van: “Knor… komt goed joh… je krijgt echt een tweede kans. Ik praat wel met de M.E. zorg jij nou maar dat je niet naast de pot (kudde) piest, dan komt het allemaal wel goed."

Kita laat haar tanden zien, foto: Jeannemieke Hectors