Hormonen

Vorige week vertelde ik over de vermissing van het leiderschaap: 007 (met de naam James, James Bond, logisch toch?). Gelukkig 007 is terecht, we hebben haar gevonden en inmiddels is zij weer bij de kudde. Maar dit heeft nogal wat voeten in de aarde gehad.

007 is de opvolger van nummer 39. Nummer 39 is er niet meer. Het was een gecastreerde ram, ook wel hamel genoemd. Het oude woord belhamel, de leider met de bel, komt hier vandaan.
007, James, is geen ram, dus een ooi (ja heren, ook een ooi kan leider van een kudde zijn… denk maar aan mevrouw Merkel…). James heeft bezoek gehad en ze heeft een kleurtje op haar rug. Net als vele andere ooien is zij drachtig (zwanger).

Nu terug naar de vermissing.

De deelnemers van een bedrijf hebben de ochtendsessie bij de kudde afgesloten en genieten van een welverdiende lunch.
Ik rij de polder in op zoek naar James. Maar ja, waar moet je zoeken? Vrijwilliger Arie had de hele ochtend op zijn quad rondgereden en had niets gevonden. Na enige tijd kom ik een andere vrijwilliger tegen: Jan. Hij woont aan de rand van ons werkgebied en laat elke dag zijn honden uit in het gebied. Jan hoort en ziet veel.
Ik spreek hem aan en vertel hem dat ik in de ochtend de kudde heb opgehaald uit het gebied bij Holy. Maar dat ik een schaap mis. In eerste instantie weet Jan niets te melden, maar plotseling schiet hem iets te binnen: “Hé Lex , wacht eens even, de kudde heeft 5 dagen geleden aan het einde van de Woudweg gestaan, richting Schiedam. Dat was voor de kudde (en dus ook voor de herder…!) een nieuwe nachtwei.

Ik: “Nou en? Wat heeft dat met James te maken?”
Jan: “Nou, gisteren liep ik mijn rondje noord Woudweg en zag dat er één schaap in dat weiland stond.”
Ik: “Was het James, een spierwit schaap?”
Jan: “Ja, weet ik veel... Het was een wit schaap, denk ik, maar alle schapen zijn wit... ja toch?”
Ik: “Jan, er zijn ook bruine en zwarte schapen, maar maakt niet uit. Was het een heel groot wit schaap, Jan? Want dan is het misschien James, die we missen!”
Jan: “Dat weet ik niet hoor, daar heb ik niet opgelet, even wat anders, weet jij dat….”
Ik: “Jan, super bedankt, ik heb nou geen tijd, ik rij nu direct naar dat weiland toe en hoop dat het James is! Zie je!”
Jan: “Ja, maar…”

Ik spring in mijn bus en met alarmlichten aan rij in naar het noorden van de Woudweg. Daar aangekomen, zet ik mijn bus op een dam en ren naar het weiland.

Niets te zien! Ik kom hier voor het eerst, want de kudde heeft slechts één keer op dit weiland gestaan, dat was vorige week. Een collega-herder heeft toen de kudde opgehaald en naar Holy gebracht.

Ik klim met mijn stijve lichaam over een toegangshek en loop het weiland in… niets te zien, verdorie!
Ik loop langs de sloot naar achteren en... Holy schapenkeutels, nu zie ik dat het weiland achter de boerderij naar links door gaat! Ik sla links af, loop nu achter een grote boerderij en zie dat weiland NOG een bocht maakt.
Het weiland ligt in feite in een soort U-profiel om de boerderij heen. Ik versnel mijn pas ga de hoek om en ja hoor, in de verte……… daar staat een schaap, mijn pas wordt een dribbel, het ziet er, denk ik, niet uit: met een lange jas, een stok en lompe laarzen rennend door een zompig weiland. Op 50 meter afstand zie ik het al... het is waarachtig James!!

Ik verminder snelheid en loop rustig naar haar toe, ze blijft staan en ik hoor een vragend gemekker. Ik maak het volgende er uit op: “Ben jij die herder met dat zakkie biks?” (vorig jaar in Hoenderloo heb ik een spoedcursus schapentaal gevolgd).
Ik pak snel mijn plastic zakje met biks en rammel er stevig mee en ja hoor daar komt ze blij naar mij toe gestapt, hoog zwanger, maar ze ziet en fris en fruitig uit.
Gelukkig, denk ik, eind goed al goed. Nu komt vraag B en vraag C.
Vraag B: hoe komt James weer bij de kudde?
Vraag C: waarom is James 5 dagen geleden niet met de kudde meegegaan?

Mijn nieuwsgierigheid brengt mij bij direct bij vraag C, ik doe een belronde langs de ervaren herders. Ik hoor van verschillende herders het volgende: “Zeer ongebruikelijk, Lex, schapen hebben een sterke drift om bij elkaar te zijn: kuddegedrag, en eigenlijk blijft er nooit een schaap achter.”

Ja, dat zijn mijn eigen ervaringen ook. Enkel als er iets aan de hand is, als een schaap erg moe is of geblesseerd is, dan blijft hij achter omdat hij niet kan lopen, maar tja... James is kerngezond, tuurlijk… wat zwaarder, wat boller, maar ze is er goed aan toe. Collega-herders hebben er geen verklaring voor.

Ik ga op onderzoek uit. Vijf dagen geleden… de hele kudde op het nieuwe weiland, een weiland in een U-vorm…. Waarschijnlijk is James wat afgedwaald en moet, toen collega-herder de kudde kwam ophalen, niet gezien hebben dat alle andere dieren ervandoor gingen. Ik vind het heel vreemd, wat de dieren geven dat meestal wel aan elkaar door als de kudde op pad gaat…
Er moet iets anders zijn…. Wat heeft drachtige James er toegebracht om hier te blijven? Wat is sterker dan het kudde-instinct???

Ik verken verder het weiland en ik zie tot mijn verbazing in de hoek, aan het einde van het weiland wel 15 tot 20 glazen potten in het gras liggen… lege potten, geen deksel erop…

Ik loop er naar toe en raap twee potten op, ik kijk er naar... zelfde etiket… met het opschrift: “Jumbo… zoetzuur… grote augurken”

Grote...... AUGURKEN?
O nee, hé …. James, drachtige James…
Tja, dat krijg je er van...
Opspelende hormonen!
Sterker dan het kudde-instinct...

P.S. Op Tweede Paasdag is het Lammetjesdag op onze boerderij aan de Woudweg. Je bent van harte welkom! Meer info vind je hier!