Wat een hitte!

Als we naar buiten kijken kunnen we het ons bijna niet meer voorstellen uit welke droge periode we kwamen.

Veel schaapskuddes in Nederland hebben het zeer zwaar gehad. De droogte zorgde voor schraalheid en minder eten. Sommige kuddes moesten bijvoeren en merken dat nu ook in de portemonnee. Ook in Midden-Delfland was het droog en dor.

Gelukkig leven we in een waterrijk gebied en konden de schapen drinken uit de sloten, ook al werd het slootwater minder. Voor ons was er voldoende te grazen, al moesten we de kudde wat vaker verplaatsen. De schapen zien er gezond uit en dat is belangrijk. Inmiddels is het weer lekker nat en zien we hier en daar al wat gootjes vollopen.

Ja, de herfst komt er weer aan. Door het mooie weer waren er veel mensen aan het recreëren in de polders. Veel fietsers en wandelaars en dat hebben we ook gemerkt op onze woensdagen als we open zijn voor publiek. 

Het was elke woensdag weer gezellig en het aantal bezoekers nam gestaag toe. Soms hele groepen die het erf opkwamen en soms mensen die heel gericht naar de schapenstal kwamen voor een kopje koffie, thee, lekker wat fris of het museum.

Ook in september zijn we op woensdag nog open van 10.30 – 16.00 uur en onze gastvrouwen staan weer met passie en enthousiasme voor u klaar.

We zijn hard bezig met het herinrichten van het museum en dat wordt heel mooi. Dus ook al het weer wat minder heet is en de wolken zich laten zien hopen we dat wij u mogen verwelkomen.

Tot gauw!!

Ben Determann

You're welcome!

Het is een zonnige avond rond half acht. Ik sta bij de kudde en wacht op collega Jan om samen de schapen naar de nachtwei te brengen. De zon staat laag en de temperatuur is perfect. Een hele mooie doordeweekse avond. Genietend van de schapen en het feit dat ze voelen dat ze verplaatst gaan worden sta ik relaxed tegen het hek.

De groeiende lammeren lopen rustig rond als verderop het hekje, dat op een bruggetje staat om de schapen tegen te houden, dichtklapt. Je verwacht daarna iemand te zien aankomen. Maar helemaal niemand. Enkele schapen gaan wat onrustig lopen en staan plots stil en blijven staren naar de brug. Zelf sta ik achter de bocht dus kan niets zien. De schapen staan strak rechtop en ik denk; het zal toch geen loslopende hond zijn en loop rustig richting het bruggetje.

Dan zie ik wat de aandacht van de schapen heeft. Daar staat een joggende dame stokstijf stil. Ze heeft haar hand aan haar hoofd en zie dat ze heel voorzichtig haar koptelefoon van haar hoofd haalt. Maar dat is ook dan ook de enige beweging die ze maakt. Waarom ze stil staat en niet doorloopt is een raadsel. 

Maar dan zie ik de haar gezichtsuitdrukking. Ze had bij het joggen nooit op een kudde loslopende schapen gerekend. Heel veel schapen die ook nog eens op haar looppad staan. Roepend naar haar dat ik wat ruimte maak, beweeg ik door de kudde en de schapen gaan gedwee aan de kant. Ze loopt stapvoets op haar tenen voorbij en blijft angstig om haar heen kijken. Als ze bang is voor schapen is de kans dat ze bang voor honden is ook mogelijk, dus loop ik snel naar het hek en leg de honden wat verder op.

Ze loopt door het hek en op de Woudweg rent ze snel weg. Dan stopt ze plots, draait zich om en roept heel vriendelijk; “Thank you very much!”. En nog licht onder de indruk roep ik terug; “You’re welcome!”.

En weg is ze. Dan draait Jan met zijn auto het pad op en is er werk aan de winkel. Als de schapen veilig en rustig in de nachtwei staan roepen ze als we vertrekken nog “beeehhhhh”, gemakshalve roep ik maar terug; “You’re welcome!”.

Ben Determann, mei 2018